wytworny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, wytwornyni, wytwornyniejszy {{/stl 8}}{{stl 7}} wykwintny, wyszukany, gustowny, pełen elegancji, wykazujący dobry smak : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wytworna dama. Wytworne maniery, potrawy. Wytworne przyjęcie, mieszkanie.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wytworny — wytwornyni, wytwornyniejszy «zgodny z wymaganiami najlepszego smaku, gustu; wykwintny, wyszukany; elegancki» Wytworna kobieta. Wytworne maniery. Wytworny apartament. Wytworne towarzystwo … Słownik języka polskiego
strojny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, strojnyni, strojnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o osobie: elegancko, wykwintnie, okazale ubrany; wystrojony, wytworny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dziewczyna strojna jak na… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
cal — 1. Ani na cal; ani na (ćwierć) cala «ani trochę, wcale»: (...) pierwsi chrześcijańscy władcy ani na cal nie zboczyli z drogi rozsądku. P. Jasienica, Polska Jagiellonów. 2. W każdym calu «pod każdym względem, we wszystkich szczegółach»: Był… … Słownik frazeologiczny
arystokratyczny — arystokratycznyni «właściwy arystokratom, odnoszący się do arystokracji; magnacki, wielkopański» Nazwisko arystokratyczne. Ród, rodowód arystokratyczny. Sfera, warstwa arystokratyczna. ∆ hist. Ustrój arystokratyczny, rządy arystokratyczne,… … Słownik języka polskiego
attycki — attyckiccy przym. od Attyka (kraina w starożytnej Grecji) Tragedia attycka. Waza attycka. ◊ Sól attycka «dowcip cięty i złośliwy, ale wytworny, typowy dla kultury językowej złotego okresu retoryki ateńskiej» … Słownik języka polskiego
dworny — dwornyni książk. «zgodny z etykietą dworską; wytworny, elegancki, układny» Dworny gest, ukłon. Dworne obyczaje … Słownik języka polskiego
dworski — dworskiscy 1. «dotyczący majątku ziemskiego, należący do dziedzica; pracujący we dworze, na folwarku» Budynki dworskie. Łąka dworska. Czeladź dworska. 2. «związany z dworem królewskim lub książęcym; dziejący się na tym dworze» Dworscy panowie,… … Słownik języka polskiego
dystyngowany — dystyngowanyni «odznaczający się wytwornością form towarzyskich, eleganckim wyglądem, dobrymi manierami, miłym sposobem bycia; elegancki, wytworny» Dystyngowana pani. Dystyngowane towarzystwo. Dystyngowane ruchy, maniery. ‹fr. z łac.› … Słownik języka polskiego
dystynkcja — ż I, DCMs. dystynkcjacji 1. blm «wytworny sposób bycia; elegancja, wytworność» Miała wiele wrodzonej dystynkcji. 2. zwykle w lm D. dystynkcjacji (dystynkcjacyj) «odznaki wskazujące na rangę, godność osoby, która je nosi» Dystynkcje oficerskie.… … Słownik języka polskiego
dżentelmen — m IV, DB. a, Ms. dżentelmennie; lm M. dżentelmenni, DB. ów «mężczyzna dobrze wychowany, taktowny, rycerski, umiejący się zachować w każdej sytuacji; także mężczyzna wytworny, elegancko ubrany» Postępek niegodny dżentelmena. ‹ang.› … Słownik języka polskiego
